Badanie polityki historycznej

Polityka historyczna jest jednym z wiodących obszarów badawczych podejmowanych na WNoPiB. W ramach prowadzonych badań można wskazać te o szczególnym znaczeniu dla rozwoju nauki, dziedzictwa narodowego oraz wpływie międzynarodowym. Ich głównym celem było pogłębienie stanu wiedzy o stopniu wykorzystania narracji pamięci przez rządy oraz stworzenie uniwersalnego modelu polityki historycznej. Przyjęte założenia realizowano w ramach projektów.

1. „Polityka pamięci jako element kształtowania nowej tożsamości w czasie tranzycji z systemu autorytarnego” to projekt o szczególnym wpływie na rozwój badań naukowych dzięki stworzonemu narzędziu badawczemu, umożliwiającemu precyzyjny pomiar stopnia istotności wykorzystania narracji pamięci do rekonstrukcji tożsamości politycznej społeczeństwa.
2. „Zaangażowanie, emocje pozytywne i negatywne a skuteczność polityki historycznej” to badania, których wkładem w rozwój nauki jest stworzenie autorskiego narzędzia, umożliwiającego badanie postaw obywateli wobec polityki historycznej, wpływający znacząco na rozwój naukowego rozumienia polityki historycznej. Badania potwierdziły, że angażowanie społeczeństwa w akt opowiadania skutkuje lepszym zapamiętywaniem informacji oraz najkorzystniejszą zmianą postaw wobec polityki historycznej i roli przeszłości w życiu społeczeństwa. Wskazane projekty naukowe potwierdzają liczne publikacje, w tym wydane w Cambridge Scholars Publishing: The Politics of Memory in Post-Authoritarian Transitions: Volume One; Volume Two.

Projekty te wykazały ponadto, że możliwe jest przyszłe przekształcenie uzyskanej wiedzy w działania wdrożeniowe, które pozwolą efektywniej realizować politykę historyczną w państwie.